دیگ ها
دیگ ها وسیله تهیه سیال گرم در سیستم های گرمایش مرکزی آبی و بخاری است. دیگ ها را می توان از نظر عملکرد و یا جنس مصالح به گروه های مختلفی تقسیم بندی کرد.
انواع دیگ ها از لحاظ مصالح به دو گروه چدنی و فولادی تقسیم می شود.
دیگ چدنی:
این دیگ ها شامل قطعاتی مجزا به نام پره هستند که با بوش های مخصوص به هم متصل می شوند. با اضافه یا کم نمودن این پره ها می توان ظرفیت گرمایی دیگ را افزایش یا کاهش داد. با کنار هم قرار گرفتن این پره ها، فضایی خالی در میان دیگ ایجاد می شود که محل احتراق و تشکیل شعله است.
دیگ های چدنی عمر نسبتا زیادی دارند ولی در برابر ضربه شکننده هستند. این دیگ ها همچنین به دلیل تحمل فشار کمتر نسبت به دیگ های فولادی در تاسیسات بزرگ کاربرد چندانی ندارند. بازه دیگ های چدنی با سوخت جامد تقریبا شصت درصد و با سوخت های مایع و گازی در حدود هشتادو پنج درصد است.
دیگ های فولادی:
این دیگ ها از نظر ساختار در دو گروه عمده دیگ های لوله آتش و دیگ های لوله آب جای می گیرند. الیته می توان این دیگ ها از نظر ساختار در دو گروه عمودی و افقی نیز تقسیم بندی کرد. در هر صورت دیگ های فولادی صرفنظر از نوع دارای دو بخش اصلی پوسته و لوله هستند که هر دو از جنس فولاد است. بنا به نوع دیگ یکی از بخش های دیگ پوسته یا لوله هستند برای جریان آب یا سیال گرم شونده و جداره دیگر برای دود و گرمای ناشی از احتراق مورد استفاده قرار می گیرد.
اصلی ترین عیب دیگ های فولادی در مقایسه با دیگ های چدنی، مقاومت کم آن ها در مقابل خوردگی است. اما به دلیل تحمل فشارهای بالا و برخورداری از ظرفیت بالای تولید آب گرم، آب داغ یا بخار در بسیاری از تاسیسات گرمایشی بزرگ از این نوع دیگ ها استفاده می شود.
دیگ های فولادی لوله_ آتش نوعی از دیگ های فولادی هستند که در آن ها آتش و گرمای حاصل از احتراق از میان لوله های مستغرق در آب عبور می کند. این نوع دیگ ها دارای یک کوره اصلی و تعدادی لوله موازی هستند. شعله در کوره اصلی تولید می شود و دود و گرمای ناشی از آن از طریق لوله های فولادی به سمت دهانه خروجی دیگ و دود کش هدایت می شود.
تبادل حرارت در فضای پوسته و بین سطح خارجی لوله گرم و آب داخل پوسته صورت می گیرد. خروج دود و گازهای گرم از لوله های دیگ ممکن است در یک، دو یا سه مرحله انجام گیرد که به ترتیب به آن دیگ یک پاس، دو و سه پاس گفته می شود. در دیگ سه پاس شعله و دود یک بار مسیر اصلی کوره را طی نموده و پس از برخورد با تیغه تغییر مسیر داده و به موازات کوره اصلی از دودکش خارج می شود.

روش های گرم کردن آب استخر
دیگ سه پاس لوله آتش
دیگ های فولادی لوله_آب نوعی دیگر از دیگ های فولادی هستند که در آن ها آب از داخل لوله ها عبور می کند و گازهای گرم ناشی از احتراق در اطراف لوله ها حرکت می کنند. این نوع دیگ ها دارای دو مخزن اصلی هستند که لوله هایی به موازات هم آن ها را به یکدیگر متصل می کنند.
آب مخزن زیرین به هنگام عبور از لوله های مرتبط در تماس غیر مستقیم با شعله و گازهای گرم به بخار تبدیل شده و در مخزن خروجی جمع آوری می شود. آب گرم بخار نشده نیز بار دیگر از مخزن جع آوری بخار به مخزن پایین سرازیر می شود. گردش آب از مخزن بالا به مخزن پایین و تماس با گرمای ناشی از احتراق به طور پیوسته موجبات تولید بخار را فراهم می آورد. این نوع دیگ ها اغلب در مراکز صنعتی به کار می روند و برای تهیه بخار فوق گرم ۵۵۰ C و فشارهای بالا ۱۶۰ بار مناسب هستند.

دیگ واتر تیوب
دیگ های فولادی آب گرم
این دیگ ها ساختاری مشابه با دیگ های فولاددی لوله آتش دارند و در سیستم های گرمایش مرکزی به منظور تولید آبگرم در فشار جو و دمایی کمتر و دمایی کمتر از دمای نقطه آب جوش مورد استفاده قرار می گیرد. دمای مناسب آب خروجی از دیگ در سیستم آبگرم باز ۷۵C است.
دیگ های فولادی آبداغ
این دیگ های ساختاری مشابه با دیگ های فولادی لوله آتش داشته و در سیستم های گرمایشی مرکزی به منظور تولید آب داغ تحت فشار بالاتر از جو مورد استفاده قرار می گیرند. دمای متداول آب خروجی از دیگ در سیستم های تحت فشار بسته آب داغ تقریبا ۱۳۰C است.
دیگ های فولادی بخار
این دیگ ها ممکن است از نوع لوله آتش یا لوله آب باشند. دیگ های فولادی که برای تولید های بخار به کار می روند نسبت به دیگ های فولادی که برای تولید آبگرم یا آبداغ به کار می روند تجهیزات جانبی بیشتری دارند. پمپ های تغذیه آب، کنترل کننده های جریان و فشار بخار از این جمله به شمار می روند.
نظرات